Beegenge

Ju Beegenge (uk: Flexion, fon lat. flectere) beteekent in ju Grammatik ju Annerenge fon ju Gestalt fon n Woud (fon n Lexem) tou n Uutdruk fon sien grammatiske Funktion in n Sats. Dit geböärt mäd Hälpe fon Morpheme (Beegengselemente/Flexive). Sproaken mäd Beegenge hääbe, so kwäd me, n beegeden Sproakebau (flektierjenden Sproakebau).

Ne Beegenge häd altied ne semantiske Funktion un foulgelk uk ne pragmatiske, so bie dän Kasus, Numerus, Genus un Tempus.

Dissen linguistisken Artikkel is n Stump. Hälp jädden deeran mee, dät tou ferbeeterjen.

Die in tjo Skriften (Griechisk, Demotisk, Hiroglyphen) skrieuwene Steen fon Rosetta holp deerbie, juu Betjuudenge fon doo Hiroglyphen hääruuttoufienden un waas deermäd een Gruundloage fon juu Ärfoarskenge fon juu Ooldägyptiske Sproake.